حرمت انسانیت

حرمتی بس گزاف. اما به حرمت آن باید مهر سکوت زد. اگر انسانیت در قلب‌مان همانا زنده باشد جای برای نفرت باقی نخواهد ماند. 

نفرت متضاد انسانیت است، خوی وجودش از  انسانیت به دور است.

پس به حرمت انسانیت سکوت کردم. 

 زمانی که از ورای درون خود می‌گذشتم بالغ بودم، به هُرم حرمت انسانیت از آن پس را به خاطر ندارم...