نویسندهای از کشور ممنوعه برای ما
، اما لابلایِ برگهایِ کتاب ، چیزی به نام مرزبندی و هیاهوی سیاستمداران معنای
ندارد، حتی اگر نویسنده آن کتاب متولد
سرزمین اسراییل باشد.
اتگار کِرِت متولد ۱۹۶۷ میلادی در شهر رَمَت
گن اسراییل است. او والدینش از بازماندگان هولوکاست است و به خوبی توانسته است این
حادثه دهشتبارِ انسانی را در نوشتههای
ضد رادیکالیسم خود نمود دهد. این نویسندۀ موفق اسراییلی بیشتر شهرتش را مرهون قلم موجزش میداند و در
داستانهای کوتاه و رمانهای گرافیکیاش چیره دستی خود را به خوبی به منصه
ظهور میرساند. رمان "آن هفت سال خوب" نه به زبان عبری بلکه به زبان انگلیسی منتشر شده
است و توسط عزیز حکیمی به فارسی برگردانده شده است. این رمان بازگو کننده زندگی
شخصی نویسنده با زبانی نمادین است و صد البته دریچهای تازه برای فارسی زبانانی
است که به جز اخبار تحریف شده تلویزیونی، اطلاع چندانی از زندگی در این سرزمین
ندارند. اتگار کرت سعی در بازگویی سبکِ متفاوت مردمان این سرزمین دارد، مردمانی که ورای عرب
و عبری ، افراطی و عادی در کنار هم در حال زندگی هستند، فارغ از تمام ظلمهای دوطرفه و حتی فارغ از ظلمی
که خود مردم اسراییل به همدیگر روا میدارند. کرت با استفاده از کاراکترهای داستانش که
وجهای از خانواده خود اوست آنها را به خوبی بازگو میکند.
در جریان داستان به سادگی میتوان
ترس از مذهبی شدن که پیامدی جز افراطی گری در این سرزمین ندارد را مشاهده کرد، آنجا
که همسر کرت به طعنه به اتگار درباره خواهرش با او بحث میکند که مبادا خواهرت تو
را مذهبی کند، خواهری که با یک ارتودکسِ یهودیِ کاملاً پایبند به دین یهود ازدواج
کرده است.
اما کرت اینگونه به همسرش پاسخ میدهد:
« وقتی حرف مذهب میشود، من خدایی ندارم چرا که وقتی سرحال باشم به کسی نیاز ندارم
و وقتی زندگیام به گند کشیده میشود و من حفرهای عمیق در وجودم احساس میکنم،
بازهم میدانم که هیچ خدایی آن را پر نمیکند و نخواهد کرد.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر